In 1095 schonk koning Alfonso VI van Castilië- als dank voor zijn hulp in de strijd tegen de Moren het graafschap Portucale aan zijn schoonzoon Hendrik van Bourgondië. Deze voegde Portucale en Coimbra samen en verklaarde Portugal in 1109 onafhankelijk.
Guimarães
De Portugezen beschouwen de Slag van São Mamede op 24 juni 1128 als het begin van hun onafhankelijkheid. Afonso riep zichzelf uit tot Prins van Portugal en in 1139 tot Koning van Portugal.In 1143 werd Portugal officieel erkend op de conferentie van Zamora, met de prins als Dux Portucalensis. Na de Slag van São Mamede werd Guimarães de eerste hoofdstad.
De stad breidde zich uit en organiseerde zich binnen de stadsmuren die haar verdedigden. Ondertussen vestigden bedelordes zich in Guimaraes en zetten hun stempel op de aanblik van de stad. Vanaf het einde van de negentiende eeuw, met de nieuwe stedenbouwkundige opvattingen over hygiene en symmetrie, ondergaat de stad, die in 1853 stadsrechten krijgt van koningin D. Maria II, de grootste veranderingen.
De afbraak van de stadsmuren wordt toegestaan en aangemoedigd, het Carmoplein (nu Martins de Sarmentoplein) en het Juncalplein worden aangelegd, straten en grote lanen worden aangelegd en ook het park op Colina da Funda o en de Alameda wordt geopend. Bijna alles gebeurde op een geordende wijze waardoor het schitterende historische centrum gevrijwaard bleef.
Kasteel in Guimarães
Kasteel
Het kasteel wordt momenteel (jan 2017) verbouwd en wederom gereed gemaakt voor bezoek van toeristen.
Guia da cidade
Kapel van S. Miguel, bouwwerk uit het begin van de twaalfde eeuw, waarschijnlijk in opdracht van graaf D. Henrique gebouwd, in romaanse stijl, heeft een grote symbolische waarde er wordt verteld dat daar D. Afonso Henriques zou gedoopt zijn.
Binnenin de kapel is de vloer belegd met grafstenen toegeschreven van adellijke krijgers die een rol in de stichting van de natie gespeeld hebben.
Paleis van de hertogen van Bragança
Een statige heerlijkheid uit de vijftiende eeuw, in opdracht van D. Afonso – toekomstige hertog van Bragança en bastaardzoon van koning D. João I – gebouwd. Het deed dienst als verblijfplaats voor hemzelf en zijn tweede vrouw, D. Constança de Noronha. In de zestiende eeuw wordt het paleis geleidelijk aan aan zijn lot overgelaten en bijgevolg vervalt het in ruïne en dit gaat door tot in de twintigste eeuw.
De heropbouw van het paleis begint in 1937 en gaat door tot in 1959. In dat jaar wordt
het voor het publiek toegankelijk gemaakt
Klooster van Santo António dos Capuchos
Het ligt in het midden van de “Colina Sagrada”, in het gebouw dat in de 17e dienst deed als klooster en in 1842 door de Misericórdia gekocht om er haar ziekenhuis in onder te brengen. De bezoekers worden uitgenodigd om door de gangen, patio’s en zuilengalerijen van het klooster te lopen met zijn prachtige sacristie uit de 18e eeuw te bezoeken.
De kruiswegstaties van Christus
De Passos of kruiswegstaties zijn volkse uitingen van religie. Klooster van S. Clara, (Gemeentehuis van Guimarães). Het was één van de rijkste kloosters van Guimarães, in de zestiende eeuw gesticht De kerk heeft een barokke gevel met in het midden het beeld van de heilige Clara.
Santiagoplein
Volgens de overlevering zou een beeld van de heilige Maria door de apostel S. Tiago naar Guimarães gebracht zijn. Het zou in een heidense tempel geplaatst zijn op een plein dat van dan af aan het Santiagoplein heette.
Kerk van N. Sra. da Oliveira,
Op het einde van de veertiende eeuw liet koning D. João I de kerk weer opbouwen. Dat was naar aanleiding van een belofte die hij aan de Virgem da Oliveira gedaan had voor zijn overwinning in de slag van Aljubarrota. De tempel heeft een bijhorende toren die uit 1513 dateert.
Boven het koorgestoelte zijn er twee panelen toegeschreven aan de schilder Pedro Alexandrino en in de kapel van het heilige Sacrament is er een zilveren altaar met een eveneens zilveren altaarvoorhangsel, werk van goudsmeden uit Guimarães.
Antigos Paços do Concelho, (Voormalig gemeentehuis)
De bouw ervan werd ten tijde van D.João I, op het einde van de veertiende eeuw, begonnen. Bij het begin van de zeventiende eeuw werd het grondig hervormd door de architect João Lopes de Amorim. Binnenin is er een beschilderd houten plafond.
Museu de Alberto Sampaio
Het Alberto Sampaio Museum werd in 1928 opgericht om de kunst en andere voorwerpen te bewaren welke behoren tot de vroegere kerk van Nossa Senhora da Oliveira en andere kerken en kloosters in Guimarães. Het is gelegen in het hart van het oude historische centrum van de stad (Werelderfgoed)
Het Alberto Sampaio Museum bevat collecties van groot belang. Van bijzonder belang is het beeldhouwwerk dat bestaat uit beelden uit de 13e tot de 18e eeuw, gemaakt van kalksteen en hout. In de verzameling houtsnijwerk is het 17de-eeuwse altaarstuk dat behoorde tot de broederschap van St. Peter en de barokke steunen van de kerk van het klooster van Santa Clara bijzonder prachtig.
Een van de bekendste stukken van het museum is de mantel gedragen door Dom João I in de Slag bij Aljubarrota.
Tenslotte wordt onder de gevarieerde collectie goud- en zilverwerk aandacht besteed aan de schatkist van Nossa Senhora da Oliveira: een reeks liturgische instrumenten (chalices, patens, monsters, kruisen en relikwieën) uit de 12e tot 19e eeuw.
D. João I
De D. João I straat was vroeger één van de drukste straten van Guimarães. Dat was immers de uitvalsweg voor Porto. De straat ziet er nog oud uit door zijn donker en enigszins somber uitzicht, door de oude huizen met balkons met houten balustrades en doordat de straat smal is. Één van de belangrijkste monumenten die je hier kunt bewonderen, is het monument van D. João I, uit de zestiende eeuw. Het prachtige kruis is door een soort renaissance baldakijn overdekt.
Klooster van Santa Marinha da Costa (Pousada)
In dit klooster vinden we sporen van een preromaanse tempel.Vóór de kerk zijn er trappen uit de tweede helft van de achttiende eeuw. Bovenaan de trappen komen we bij de kerk met een rococo voorgevel. Binnenin is er een verzameling religieuze beelden. Het granieten gewelf van de hoofdkapel is in renaissance stijl opgetrokken.
De Penhaberg
Naast het heiligdom is er een ruime infrastructuur met onder meer een camping en een pension, een terrein voor minigolf, een gymcircuit, een centrum voor paardensport, wandelwegen met picknickplekken, restaurants en cafetaria’s. Je kunt ook op verkenning gaan in de talloze grotten en van de prachtige landschappen genieten vanaf de miradores. Jaarlijkse bedevaart naar Penha: 2e zondag van september
Kabelbaan van Guimarães is 1,7 km lang en gaat 400 m de hoogte in. Het biedt je een onvergetelijke reis tussen de stad en de Penhaberg die gemiddeld 10 minuten duurt.
Campo da Ataca
Generaties lang al wordt verteld dat het in S. Torcato was dat op 24 juni 1128 de slag van S. Mamede begon. Bij die slag veroverde D. Afonso Henriques het graafschap Portucalense en zette hij het politieke proces in van de onafhankelijkheid van Portugal doordat
hij erin slaagde de Gallicische hegemonie ongedaan te maken. Het is veelzeggend dat deze plek de naam “Campo de Ataca”, het terrein van de aanval, draagt: een zeer suggestieve krijgsnaam. In 1996 werd het actuele artistieke monument als aandenken aan dit feit geplaatst.
Guimaraes een stad zeker een bezoek waard!!
